Gdje se nalazi Ekvatorijalna Gvineja? Ekvatorijalna Gvineja. Valuta Ekvatorijalne Gvineje

Na mapi svijeta Mapa

20....22. avgusta 2014

Zanimljivo je da je najpopularnija riječ u nazivima država Gvineja: zapravo Gvineja, Gvineja Bisau, Papua Nova Gvineja i Ekvatorijalna Gvineja. Svi su potpuno različiti jedni od drugih. Od njih, Ekvatorijalna Gvineja je najbogatija i najzatvorenija.

Zanimljivo je kako je najčešće korištena riječ u nazivima država Gvineja: tu je sama Gvineja, Gvineja Bisau, Papua Nova Gvineja i Ekvatorijalna Gvineja. I svi su potpuno različiti. Ekvatorijalna Gvineja je najbogatija i najzatvorenija među njima.

Građanima Rusije ovdje je mnogo lakše dobiti vizu nego američkim i evropskim građanima, uglavnom zato što Rusi nisu htjeli da učestvuju u zavjeri protiv lokalnog vječnog predsjednika. Evropska zavera je osujećena pre deset godina, a predsednik ima dovoljno novca od nafte da prestane da brine o nedostatku prihoda od turizma.

Ruski građani mnogo lakše dobijaju vizu za dolazak ovde nego američki ili evropski, uglavnom zato što Rusi nikada nisu planirali da učestvuju u zaveri protiv večitog lokalnog predsednika. Evropska zavera je osujećena pre deset godina, a predsednik ima dovoljno prihoda od nafte da prestane da brine o nedostatku prihoda od turizma.

Međutim, zatekao sam se da se povezujem u Douali u najgorem mogućem trenutku: moj let za presjedanje jednostavno je otkazan zbog epidemije virusa ebole koja je iznenada izbila na kontinentu. S tim u vezi, Ekvatorijalna Gvineja je zatvorila svoje granice i dozvolila samo svojim građanima u avionu. Barem iz Kameruna. Morao sam da letim kroz Librevil, koji je civilizovaniji sa stanovišta Ekvatorijalne Gvineje.

Ipak, završio sam da sam promijenio avion u Douali u najgorem mogućem trenutku: moj povezni let je jednostavno otkazan zbog epidemije ebole koja je iznenada izbila na kontinentu. Zbog toga je Ekvatorijalna Gvineja zatvorila svoje granice i puštala je samo svoje građane da ulete. Barem iz Kameruna. Na kraju sam morao da letim kroz Librevil, koji je sa stanovišta Ekvatorijalne Gvineje očigledno civilizovaniji.

Zemlja zarađuje od nafte. I jedan je od najrazvijenijih u Africi.

Glavni izvor prihoda zemlje je nafta. I to je jedna od najrazvijenijih zemalja u Africi.

Ali on ne žuri da deli novac ljudima.

Ali nema žurbe sa raspodjelom bogatstva među ljudima.

Nacionalni simbol je drvo ceiba, nešto slično baobabu. Svuda je. Čak se i nacionalna aviokompanija zove Ceiba. Pa, jasno je da će rijetki spomenik moći bez ceibe.

Nacionalni simbol je drvo Ceiba, nešto poput baobaba. Svuda je. Čak se i nacionalna aviokompanija zove Ceiba. I, naravno, biće vam teško pronaći spomenik bez Ceibe.

Broj auta.

Lokalne registarske tablice.

Malabo

Malabo

Na mapi svijeta Mapa

Kao što je gore navedeno, nakon neuspjelog puča, predsjednik je postao paranoičan. I odmah na recepciji hotela rečeno mi je da je iznajmljivanje predsjedničke palate strogo zabranjeno. Međutim, ispostavilo se da moja soba a) gleda na predsjedničku palatu i heliodrom i b) prozori su širom otvoreni. Pa, ne znam, u drugim zemljama ljudi nisu toliko nemarni prema sigurnosti prvog lica.

Kao što je već spomenuto, nakon neuspjelog puča predsjednik je postao paranoičan. I odmah pri prijavi u hotel mi je rečeno da je fotografisanje predsedničke palate strogo zabranjeno. Ipak, ispostavilo se da a) moja soba gleda direktno na predsjedničku palatu i helikoptersku platformu i b) prozori soba su otvoreni do kraja. Ne znam, osjećam da druge zemlje imaju manje kavalirski pristup sigurnosti svog šefa države.

Smatra se da je otvoreno fotografisanje zabranjeno u glavnom gradu. Nažalost, to sam saznao prije nego što sam napustio zemlju, a prije toga sam mirno šetao ulicama. Kolonijalni centar.

Kažu da ne možete otvoreno fotografisati u glavnom gradu. Nažalost, nisam znao za ovo dok nisam već odlazio, a prije toga sam hodao okolo bez problema. Ovdje je kolonijalni centar grada.

Autobusko stajalište.

Ormar sa elektro opremom.

Kutija za električnu opremu.

Semafor.

Semafor.

Poklopac šahta. Naravno, sa seibom.

Poklopac za šaht. Sa Ceibom, naravno.

Gradska kanta za smece. Isto i sa seibom.

Opštinska kanta za smeće. Također sa Ceibom.

Kante za smeće.

Kante za smeće.

Ulični znak.

Trgovina voćem.

Razlika u životnom standardu se održava. Bogato područje:

Podržava se razlika u životnom standardu. Bogata četvrt:

Prostor za obične ljude:

Kvart za obične ljude:

Vizuelna potrošnja električne energije.

Vizualizirana potrošnja električne energije.

Spomenik.

Osnovni momenti

Većina Rio Munija nalazi se unutar južnogvinejskog gorja. Planine ne prelaze 1500 m, na zapadu prelaze u obalnu ravnicu. Najveća rijeka koja prelazi državu od istoka prema zapadu je Mbini. Klima je ekvatorijalna, stalno vlažna: prosječna godišnja temperatura je 24–28 °C, padavina padne i do 2000 mm godišnje, a ima 160 kišnih dana u godini. Većina teritorije (više od 60%) prekrivena je gustim tropskim šumama, u kojima rastu fikusi, kruhovi, mimoza, sandalovina i druge vrijedne vrste. Šume Ekvatorijalne Gvineje su poput prirodnog zoološkog vrta - majmuni, antilope, gazele, mungosi, slepi miševi, vjeverice su ovdje toliko brojne, ima i slonova i leoparda.

Reljef ostrva Macias Nguema Biyogo je raznolik, njegova najviša tačka, planina Santa Isabel (3050 m), je vrh drevnog ugaslog vulkana. U jugoistočnom dijelu ostrva nalazi se „velika depresija San Karlosa“ sa dubinom od 1300 m i prečnikom od 5 km, okružena neprekidnim planinskim lancem. Klima na obali otoka je gotovo ista kao i na kopnu, ali u visoravnima prosječna godišnja temperatura pada do 18 °C, a količina padavina raste na 2500–4000 mm godišnje. U brdima je još hladnije. Klima južnog dijela ostrva je najvlažnija: čak iu "sušnim" godinama ovdje padne i do 11.000 mm padavina. Vegetacija je vrlo bogata, posebno na jugu otoka: ovdje rastu kokosove palme i hevea. Planinski vrhovi su zemlja paprati i lobelije. U kraterima vulkana nalaze se slikovita jezera. Svijet ptica je raznovrstan (papagaji, kljunovi, turaci, hudi), a među životinjama ima mnogo lisica, vjeverica, majmuna (uključujući rijetke vrste).

Ekvatorijalna Gvineja ima 1.221.490 stanovnika (2016.). Glavno stanovništvo zemlje su narodi Fang i Bubi iz porodice jezika Bantu. Očnjaci su stanovnici kontinentalnog Rio Munija, farmeri koji su sačuvali bogatu folklornu tradiciju, ritualne praznike i skulpturalnu umjetnost. Bubi žive na otocima i poznati su po svojoj vještini izrade štapova, kopalja i amajlija ukrašenih ornamentima.

Glavni i najveći grad države je Malabo, koji se nalazi na ostrvu Macias Nguema Biogo. Na kraju su Portugalci otkrili teritorij Ekvatorijalne Gvineje. XV vijek, od kraja. XVI vijek Počela je kolonizacija ostrva. Španija, Holandija i Velika Britanija takođe su polagale pravo na teritoriju Ekvatorijalne Gvineje. Od 1778. - posjed Španije pod imenom Španska Gvineja. Od 1960. godine "prekomorska provincija" Španije. Godine 1964. dobila je unutrašnju autonomiju. Od oktobra 1968. godine, Španska Gvineja je nezavisna država pod nazivom Ekvatorijalna Gvineja.

Priča

Do 1959. godine kolonija Španske Gvineje nalazila se na teritoriji današnje Ekvatorijalne Gvineje. Devedesetih godina 19. stoljeća počinje aktivan prodor Španaca na ostrvo Fernando Po. Nakon Prvog svjetskog rata, Španija je preuzela vojnu kontrolu nad Rio Munijem.

Sve do 1960-ih, kolonijalne vlasti su vršile strogu političku kontrolu nad Afrikancima. Kolonija je vodila politiku rasne segregacije. Mješoviti brakovi između bijelaca i Afrikanaca bili su kažnjeni zakonom. Nakon 1950. godine, kolonijalna administracija je poduzela niz koraka da ekonomski razvije Fernanda Poa. Godine 1959. Fernando Po i Rio Muni, kao i okolna ostrva, proglašeni su prekomorskim provincijama Španije, a lokalno stanovništvo dobilo je status španskih državljana. Obe provincije su bile pod kontrolom španskog generalnog guvernera, sa vojnim i civilnim ovlašćenjima. Na referendumu održanom u decembru 1963. godine, stanovništvo obje provincije glasalo je za davanje unutrašnje autonomije Španskoj Gvineji. U okviru sistema vlasti uveden 1964. godine, generalni komesar, koji je predstavljao špansku vladu, zadržao je kontrolu u oblastima spoljne politike, odbrane i unutrašnjeg poretka, dok su određene ekonomske i administrativne funkcije prenete na lokalnu upravu.

Pokret za nezavisnost proširio se 1960-ih. Na nacionalnom referendumu održanom u avgustu 1968. godine pod pokroviteljstvom UN-a, stanovništvo se izjasnilo za nezavisnost i odobrilo odgovarajući ustav. U septembru 1968. održani su predsjednički i parlamentarni izbori. Dana 12. oktobra 1968. država je službeno proglašena nezavisnom državom, a Fang iz Rio Munija, Francisco Macias Nguema Biyogo, postao je njen prvi predsjednik.

Maciasovi prvi koraci u javnoj službi toliko su uznemirili špansku zajednicu da je u roku od šest mjeseci 85% Španaca napustilo zemlju. Uslijedio progon sezonskih radnika migranata iz Nigerije koji su radili na plantažama kakaa prisilio je cca. 40% Nigerijaca se vraća u svoju domovinu. Gubitak kvalifikovanog osoblja i nekvalificirane radne snage štetno je utjecao na ekonomiju zemlje. Godine 1970. Macias Nguema je dodatno ojačao svoju poziciju spajanjem svih političkih organizacija u Ujedinjenu nacionalnu radničku partiju (PUNT). 14. jula 1972. godine proglašen je za doživotnog predsjednika zemlje. 1973. godine, prema novom ustavu, Ekvatorijalna Gvineja je postala unitarna država. Iste godine sva španska imena mesta zamenjena su afričkim. U vanjskoj politici, Macias Nguema je ojačao veze sa socijalističkim državama, prvenstveno Kinom i Kubom. Unutar zemlje, vladajući režim je vodio politiku represije protiv Bubea koji žive na ostrvu Bioko. Oko 70 hiljada Bubea emigriralo je u Kamerun, Gabon i evropske zemlje. Nakon što su posljednji Nigerijci protjerani iz Ekvatorijalne Gvineje 1976. godine, stanovnici Mbinija su nasilno dovedeni na Bioko da beru kakao zrna. Ekvatorijalna Gvineja je 1977. prekinula diplomatske odnose sa Sjedinjenim Državama i Španijom.

Izbijanje nemira i kolaps privrede pripremili su uslove za državni udar 3. avgusta 1979. godine, koji je predvodio nećak Maciasa Ngueme, pukovnik Teodoro Obiang Nguema Mbasogo. Formiran je Vrhovni vojni savjet koji je vodio zemlju. U septembru je po nalogu suda pogubljen Macias Nguema, zatim su obnovljeni diplomatski odnosi sa Španijom i Sjedinjenim Državama i započete političke i ekonomske reforme. Najznačajniju ekonomsku pomoć Ekvatorijalnoj Gvineji pružila je Španija. Neke druge zapadne zemlje, kao i EEZ i druge međunarodne organizacije, nisu ostale po strani. U 1981–1988 pozicija novog rukovodstva ojačana je otkrićem naftnih polja na moru i usvajanjem novog ustava 1982. Međutim, tokom ovog perioda četiri pokušaja državnog udara morala su biti suzbijena. Vlada nije odgovorila na pozive opozicije da uvede višestranačku demokratiju u zemlji. Umjesto toga, 1986. godine, Obiang Nguema je formirao provladinu Demokratsku partiju Ekvatorijalne Gvineje (PDEG).

Devedesete su bile decenija postepene, oprezne liberalizacije i represije protiv opozicije u Ekvatorijalnoj Gvineji. Nakon stupanja na snagu ustava kojim se uspostavlja višestranački sistem, formirana je prelazna vlada koju je predvodio Obiang Nguema. Nova vlada je legalizirala opozicione političke stranke, uključujući Partiju progresa Ekvatorijalne Gvineje (PPEG), i najavila opću amnestiju, koja se odnosila i na emigrantsku opoziciju. Istovremeno, 1992–1993. Uhapšene su mnoge istaknute opozicione ličnosti. Međunarodne organizacije za ljudska prava, posebno Amnesty International, više puta su optuživale vladu Ekvatorijalne Gvineje za masovna hapšenja i mučenje osoba pod istragom.

Godine 1995. čelnicima PPEG-a sudio je vojni sud i proglasio ih krivima za izdaju, a od odmazde ih je spasila samo intervencija francuskog predsjednika Jacquesa Chiraca. Opozicija i međunarodni posmatrači konstatovali su da su sve tri izborne kampanje u periodu tranzicije - parlamentarni izbori 1993., lokalni izbori 1995. i predsednički izbori 1996. godine - bile praćene ucenama, zastrašivanjem, nameštanjem rezultata i progonom pristalica opozicije.

Ekonomija

Zbog nedavno puštenih u rad naftnih polja, Ekvatorijalna Gvineja je posljednjih godina naglo povećala prihode, te je po glavi stanovnika jedno od prvih mjesta u svijetu. Istovremeno, pokazatelji razvoja stanovništva su izuzetno niski, a postoji razlog za sumnju da većina novca završava u džepovima državnih službenika. Ekvatorijalna Gvineja je također povezana s međunarodnim skandalima zbog sumnje na pranje novca velikih razmjera.

Policy

Nakon proglašenja nezavisnosti 1968. godine, u Ekvatorijalnoj Gvineji je uspostavljen autoritarni režim Francisca Maciasa Ngueme. Tokom njegove diktature, najmanje četvrtina stanovništva emigrirala je u Evropu i afričke zemlje, gdje su se formirale brojne opozicione grupe.

Godine 1979. Maciasa je s mjesta predsjednika uklonio njegov nećak Teodoro Obiang Nguema Mbasogo, koji je komandovao nacionalnom gardom. Uprkos obećanjima novog vladara da će poštovati vladavinu prava i da će se rukovoditi odredbama ustava iz 1982. godine, do ranih 1990-ih, zemlja je zapravo održavala vojnu diktaturu koju su predvodili predsednik i njegov Vrhovni vojni savet. Obiang Nguema Mbasogo je bio jedini kandidat na predsjedničkim izborima 1989. godine. Samo je provladina Demokratska partija Ekvatorijalne Gvineje (DPEG) bila dozvoljena u zemlji. lista kandidata koje bira predsjednik.

Pod pritiskom domaće opozicije i svjetskog javnog mnijenja, Obiang Nguema Mbasogo je 1991. godine bio prisiljen donijeti novi ustav, koji je predviđao uspostavljanje višestranačke demokratije. Međutim, proces demokratizacije je bio izuzetno spor, a UN i Amnesty International su u više navrata objavljivali materijale o kršenju ljudskih prava u Ekvatorijalnoj Gvineji. Izborni zakon iz 1991. predviđao je uslov prebivališta: političaru koji nije boravio u zemlji posljednjih 10 godina prije izbora nije bilo dozvoljeno da se kandiduje. Kao rezultat toga, uticajna emigrantska opoziciona organizacija Progres Partija Ekvatorijalne Gvineje (PPEG) i niz manjih grupa isključeni su iz učešća na izborima. Unutrašnja opozicija, koja je formirala Platformu opozicione koordinacione hunte (POJK), bojkotovala je višestranačke parlamentarne izbore 1993. godine.

Nakon što su iz izbornog zakona uklonjena različita ograničenja, 1995. održani su lokalni izbori uz učešće međunarodnih posmatrača. Iako su opozicioni kandidati odnijeli uvjerljivu pobjedu, zvanično je objavljeno da su provladini kandidati PDEG-a pobijedili u 2/3 izbornih okruga. Vlasti su ignorisale optužbe opozicije za lažiranje izbornih rezultata. Pošto je opozicija odlučila da bojkotuje predsedničke izbore 1996. godine, Obiang Nguema Mbasogo je dobio 90% glasova i ponovo je izabran za treći mandat.

Za vrijeme vladavine prvog predsjednika Maciasa Ngueme Biyoga, Ekvatorijalna Gvineja je prekinula odnose sa Španijom i drugim zapadnim zemljama, ali nakon što je Obiang Nguema Mbasogo došao na vlast 1979. godine, Španija je ponovo postala glavni kreditor zemlje. Španska vlada je 1994. godine opozvala svog ambasadora i prepolovila iznos pružene pomoći. Obiang Nguema Mbasogo, u nastojanju da smanji ovisnost o Španiji, odlučio je pridružiti Ekvatorijalnu Gvineju francuskoj ekonomskoj zoni. Godine 1983. zemlja je postala članica Carinske i ekonomske unije Centralne Afrike (UDEAC), a od 1984. prešla je na korištenje CFA franka kao valute.

Tokom 1990-ih, Francuska je počela da izražava zabrinutost zbog sporog tempa demokratizacije u Ekvatorijalnoj Gvineji. Iz istog razloga, Sjedinjene Države su zatvorile svoje diplomatsko predstavništvo u Malabu 1996. godine. Odnosi sa susjednom Nigerijom i Gabonom su komplikovani zbog teritorijalnih sporova. Ekvatorijalna Gvineja u velikoj mjeri ovisi o vojnoj pomoći Maroka.

Ekvatorijalna Gvineja se nalazi na afričkom kontinentu, a okupirana teritorija Ekvatorijalne Gvineje ima 28.051 stanovnika. Glavni grad Ekvatorijalne Gvineje nalazi se u gradu Malabo. Oblik vladavine Ekvatorijalne Gvineje je Republika. U Ekvatorijalnoj Gvineji govore: španski, francuski. Sa kim se graniči Ekvatorijalna Gvineja: Kamerun, Gabon.
Ekvatorijalna Gvineja se može pohvaliti velikom raznolikošću vegetacije. Nevjerojatno tlo na otoku Bioko, formirano od pepela davno ugašenog vulkana, bogato je mikroelementima - to doprinosi aktivnom rastu vinove loze i drveća. Koliko god to izgledalo iznenađujuće, lokalni stanovnici čak marljivo sprječavaju rast grožđa, jer potiskuju plantaže kakaa.
Rio Muni je poznat po svojoj bogatoj vegetaciji, kao i po brojnoj fauni koja ovdje živi. Najčešće u ovim zemljama možete vidjeti gazele, lavove i slonove. Osim toga, ovdje se nalazi nevjerojatno lijep vulkan Malabo, omiljen među turistima.
Glavni grad države naziva se i Malabo - to je svijetao i prijateljski grad smješten usred afričkih tropa. Njegova glavna razlika od mnogih naselja na kontinentu je obilje bučnih noćnih klubova, šarenih pijaca i uličnih barova u pariskom stilu. Glavni grad zemlje može se nazvati idealnom destinacijom za turizam zahvaljujući impresivnom stošcu slikovitog vulkana na jugu i toplim oceanskim valovima na sjeveru. Vlada zemlje čini sve da privuče što veći broj gostiju, održavajući relativnu sigurnost i čistoću u gradu. Čim padne sumrak na Malabo, ulice su obasjane bezbrojnim svjetlima klubova i restorana koji se rijetko otvaraju prije zalaska sunca. Od alkoholnih pića posebno su popularni neobično piće malamba, koje se pravi od šećerne trske, i lokalno palmino vino, ali je pivo veoma skupo.
Bata vrijedi posjetiti - šarmantan, čist grad sa širokim, sjenovitim ulicama. Odavde se ne možete diviti veličanstvenom vulkanu Malabo, ali on ipak ima svoj šarm. Bata je veoma živahnog karaktera, puna je šarenih pijaca, hotela, barova i raznih restorana. Ovdje se još uvijek mogu vidjeti tragovi burne kolonijalne prošlosti, a grad je i polazište za izlete u mala tradicionalna sela ili mala slikovita ostrva koja se nalaze u blizini kopna. Neke od najljepših svjetskih obala su odmah iza ugla, južno i sjeverno od Bate.
Ljudi koji putuju u zemlju iz Kameruna često se zaustavljaju u prilično velikom gradu Ebebyin, koji se nalazi na sjeveroistoku Ekvatorijalne Gvineje. Zapadno od njega, dvadesetak kilometara, možete vidjeti vrlo zanimljiv muzej, koji je poznat po izvrsnoj zbirci tradicionalnih skulptura raznih naroda u zemlji i drugih umjetničkih djela.
U zalivu Rio Benito, pedesetak kilometara od Bate, nalazi se još jedan lep gradić - Mbini. Ne samo da je idealno mjesto za vodene sportove, već možete promatrati i tradicionalni život lokalnog stanovništva.
Šarmantna ostrva Islas Elobi, koja se nalaze u blizini Gabona, dom su vrlo ljubaznih ljudi. A Elobi Chiko ima reputaciju napuštenog grada. Na ovom ostrvu nema stanovnika, a napuštene ruševine drevne prijestolnice su od velikog interesa i pružaju primamljivu priliku da se osjećate kao arheolog ili lovac na blago.
Kultura naroda Ekvatorijalne Gvineje je vrlo neobična. Čarobnjaci i čarobnjaci se još uvijek ubrajaju među važne ljude u društvu, a tradicionalni plesovi, pjesme i festivali su pravi rituali.
Ekvatorijalna Gvineja je zanimljiva i jedinstvena država. Ovdje ima mnogo drevnih istorijskih spomenika, ali ljudi ipak ne dolaze ovamo zbog toga - žele vidjeti nevjerovatne prirodne resurse zemlje i uroniti u njenu jedinstvenu kulturu.

Ali ona je veoma bogata i ima visok životni standard. Iako njeno ime sadrži riječ "ekvatorijalna", njena teritorija se ne prelazi. Njegovo ime je vjerojatnije zbog njegove blizine ekvatoru. Veći dio Ekvatorijalne Gvineje prekriven je nacionalnim parkovima i zaštićenim područjima. Ekvatorijalna Gvineja je jedna od zemalja sa najvišim životnim standardom na kontinentu.

Geografski položaj, granice i dimenzije. Ekvatorijalna Gvineja se nalazi između 0 i 2° sjeverne geografske širine i između 9 i 11° istočne geografske dužine. Država se nalazi između džungle centralne Afrike. Prostire se na površini od 28.051 km². Na zapadu postoji pristup zaljevu Biafra na Atlantskom oceanu. Graniči sa Kamerunom na sjeveru i Gabonom na istoku i jugu. Ostrvo Bioko, koje se nalazi uz obalu Afrike, vlasništvo je Ekvatorijalne Gvineje. Ostrvo se nalazi skoro 160 kilometara od obale kontinenta. Glavni grad države također se nalazi na ostrvu Bioko, što je prilično neobično, s obzirom na to da zemlja ima i teritorije na kontinentu. Osim Bioka, zemlja posjeduje još četiri ostrva. Zanimljivo je napomenuti da zbog svoje blizine ekvatora Sunce izlazi i zalazi svaki dan otprilike u isto vrijeme. Izlasci sunca se posmatraju oko 6 i po ujutru, a zalasci oko 6 i po uveče, razlike postoje u roku od nekoliko minuta. Za razliku od Mediterana, gdje dan i noć dolaze pomalo postepeno, ovdje se sve dešava vrlo brzo. Noć dolazi neprimjetno, pa nespremni stranci često ostaju jako iznenađeni i impresionirani ovim fenomenom.

Priroda. Ekvatorijalna Gvineja je prekrivena ravnim područjima. Samo manji dio zemlje ima visoravni reljef sa nadmorskom visinom od oko 900 metara. Najviša tačka u Ekvatorijalnoj Gvineji je Pico de Basile. Nalazi se na vulkanskom otoku Bioko i uzdiže se na 3008 metara. Ogroman dio zemlje prekriven je šumama u kojima žive jedinstvene biljne i životinjske vrste. Ovdje možete pronaći životinje kao što su leopard, gorila, čimpanza i mnoge druge. Među drvećem se kriju razne zmije otrovnice, a grane su prepune različitih vrsta ptica. Opasno je ići u rijeke jer u njima žive krokodili. Raznolikost insekata je nevjerovatna - ako osoba noću sluša zvukove ekvatorijalne šume, osjetit će da se iz cijelog svijeta nešto kreće, nešto se kreće i stvara buku! Većina Ekvatorijalne Gvineje je zaštićena područja, a to je posebno istinito na kopnu.

Klima. Ekvatorijalna Gvineja spada u klimatsku zonu. Karakteriziraju ga visoke temperature tijekom cijele godine i obilne, gotovo dnevne padavine. Temperature tokom cijele godine kreću se od 29 do 32°C tokom dana i između 20 i 22°C noću. Maksimalne temperature se mjere u februaru, a minimalne u julu. Padavine variraju od 40 mm u januaru do 250 mm u septembru. Za ljude koji žive u umjerenim geografskim širinama, kombinaciju visoke temperature i visoke vlažnosti prilično je teško podnijeti. Mora se reći da je 30 stepeni ovde mnogo teže podneti od 30 stepeni, na primer, u ili. Vrućina i vlaga iscrpljuju i najmanji napor.

Populacija. Stanovništvo Ekvatorijalne Gvineje ima oko 700.000 stanovnika. Službeni jezik je španski, a zvanična religija je kršćanstvo. Od 1968. godine narod Ekvatorijalne Gvineje uživa nezavisnost. Do tada su pod kontrolom. U zemlji postoje samo dva grada koja imaju populaciju veću od 100.000 stanovnika. Ovo je grad Bata i glavni grad Malaboa. Iako je glavni grad Malabo bio najveći grad u zemlji, danas je sa svojih 160.000 stanovnika na drugom mjestu nakon Bate od 180.000 stanovnika.

Ekonomija. Ekvatorijalna Gvineja je zemlja sa ekonomijom u razvoju, ali vrlo visokim životnim standardom. Prihodi uglavnom potiču od nafte, poljoprivrede (kakao / uglavnom s otoka Bioko / manioka, banane, jam) i ribolova u vodama Atlantskog oceana. Razlog zašto je Ekvatorijalna Gvineja bogata je taj što je bogatstvo raspoređeno na mali broj ljudi. Dakle, zemlja sa ekonomijom u razvoju pruža životni standard viši nego u mnogim zemljama, uključujući baltičke zemlje i Tajvan. Pismenost u Ekvatorijalnoj Gvineji
na jednom od vodećih mjesta u Africi. Unatoč tome, činjenica da je Ekvatorijalna Gvineja zemlja u razvoju najbolje se vidi u kvaliteti zdravstvene zaštite, koja nije baš visoka, kao u većini afričkih zemalja.

Najbolje vrijeme za posjetu Ekvatorijalnoj Gvineji mjeseci novembar, decembar, januar i februar kada su padavine oskudne. Kada dolazite u bilo koje doba godine, ipak ponesite svoj kišobran i vrlo laganu i široku odjeću.

Gdje se nalazi Ekvatorijalna Gvineja na karti svijeta. Detaljna karta Ekvatorijalne Gvineje na ruskom online. Satelitska karta Ekvatorijalne Gvineje s gradovima i odmaralištima. Ekvatorijalna Gvineja na karti svijeta je država u centralnoj Africi, koja uključuje i kopnene i otočne dijelove. Glavni grad je Malabo, koji ima samo 10 hiljada stanovnika. Službeni jezik je španski, ali stanovnici govore uglavnom afričke jezike, uključujući Bubi i Fang. Uobičajeni su i dijalekti francuskog i portugalskog.

Karta Ekvatorijalne Gvineje na ruskom:

Ekvatorijalna Gvineja - Wikipedija:

Stanovništvo Ekvatorijalne Gvineje- 1.221.490 ljudi (2016)
Glavni grad Ekvatorijalne Gvineje- Malabo
Telefonski kod Ekvatorijalne Gvineje - 240
Jezici koji se govore u Ekvatorijalnoj Gvineji- španski jezik, portugalski jezik, francuski jezik

Subekvatorijalnu, vlažnu i vruću klimu ove zemlje karakterišu konstantno visoke temperature tokom cijele godine. U proseku je +24...+28 C. Mnogo hladnije je na planinama, gde prosečna temperatura vazduha ne prelazi +15 C.

Biti glavni grad Malabo grad je najudobnije, najrazvijenije i najsigurnije naselje u Ekvatorijalnoj Gvineji. Uprkos nedostatku istorijskih znamenitosti i prelepe arhitekture, grad je prepoznatljiv po tome što se ovde svake godine organizuju i održavaju nacionalni festivali živopisnih boja, čiji su glavni program nacionalne igre i pesme.

Plesovi Ekvatorijalne Gvineje- vizit karta zemlje, koja ju je proslavila ne samo u Africi, već i na drugim kontinentima. Takođe, ako odete u okolinu glavnog grada, možete vidjeti tradiciju i život običnih ljudi.

Danas Ekvatorijalna Gvineja- jedna od najsiromašnijih afričkih zemalja sa veoma niskim životnim standardom. Ali svi napori su usmjereni na poboljšanje kvalitete života i razvoj turističke infrastrukture. Broj turista svake godine raste, a najposjećeniji gradovi i odmarališta su Mbini, Malabo, Bata i Ebebyin.

Šta vidjeti u Ekvatorijalnoj Gvineji:

Naučni rezervat kratera Luba, Katedrala Santa Isabel, Ebebin, Pico Basil, Bioko Island, San Antonio de Palais, Annobon Island, Malabo City.